اسلام اجازه نداده است دولت اسلامی و مسلمانان با کافران به جنگ بپردازند، بلکه با آنان به عدالت قسطی رفتار کنند(ممتحنه، آیه 8)؛ زیرا کفر مجوزی برای جنگ نیست؛ بلکه خدا خود به کافران مهلت داده تا قیامت با آنان تسویه حساب کند.

اما خدا در قرآن فرمان داده تا با امامان کفر و ظالمان و کافران به جنگ برخیزید تا آنان را سرجایشان بنشانید و حق مظلوم و مستعضف را از ایشان بستانید.(نساء، آیه 75)

درباره علت این حمله و قتل کافران ظالم و مستکبر و امامان کفر می فرماید:

وَإِنْ نَکَثُوا أَیْمَانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِی دِینِکُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لَا أَیْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنْتَهُونَ أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَکَثُوا أَیْمَانَهُمْ؛ و اگر سوگندهاى خود را پس از پیمان خویش شکستند و شما را در دینتان طعن زدند، پس با پیشوایان کفر بجنگید؛ چرا که آنان را هیچ پیمانى نیست. باشد که از پیمان‏شکنى باز ایستند.چرا با گروهى که سوگندهاى خود را شکستند نمى ‏جنگید . (توبه، آیات 12 و 13)

پس علت و سبب جنگ و مقاتله با کافران، همانا پیمان شکنی و ظلم و استکبار است که در این آیات و نیز آیه 75 سوره نساء بیان شده است. در این میان فرقی نمی کند مظلوم و مستضعف، مسلمان باشد یا غیر مسلمان؛ زیرا هر کسی که عنوان مظلوم و مستضعف بر او بار شده باید مورد حمایت قرار گیرند و هم چنین علیه هر کسی که مستکبر و ظالم و پیمان شکن است جنگ کرد و به جهاد علیه او پرداخت.